Behandelingsmethode Eileen Engels

De behandelingsmethode met hormonen bij vrouwen met PPD (postpartum depressie), PMS (premenstrueel syndroom) of PMD (pré menstrueel distress) is vakwerk en vergt veel wetenschappelijke kennis, zowel van de aandoeningen op zich als van de mogelijkheden van medicatie toedienen.

Deze vakkennis heb je alleen als je in dit vak bent opgeleid door Drs.E.W.Loendersloot en Professor.Dr. A.A. Haspels, zij waren de grondleggers samen met Katherine Dalton (gynaecologe in Engeland in het St.Thomas hospital in Londen) Geen enkele arts in Nederland kan je deze vakkennis bieden, gezien ze er niet voor geleerd hebben en er ook geen interesse voor is. Eileen Engels is de enige verpleegkundige die alle ins en outs van deze behandelmethode heeft geleerd van beide gynaecologen. Ernst Loendersloot en Eileen Engels zijn destijds in 1980 de praktijk gestart in het Wageningse Pieter Pauw ziekenhuis voor vrouwen met PPD,PMS en PMD, in samenwerking met het huidige Universitair medisch centrum Utrecht (UMC) en Dr.Katherine Dalton. De huidige huisartsen noch gynaecologen hebben tot op de dag van vandaag deze materie niet in de opleiding gehad. De behandelingsmethode met dydrogesteron is individueel en niet standaard.

In het verleden is aangetoond (1979 prof. dr. A.A. Haspels en prof. dr. Van Keep) dat PMS vaak wordt veroorzaakt door een te lage progesteronspiegel tijdens die bewuste periode van de menstruele cyclus of door een verstoring in het evenwicht tussen progesteron- en de oestrogeenspiegels, bijvoorbeeld na een bevalling, miskraam, abortus of het gebruik van de morning-afterpil.

Als dit het geval is, moet het progesteronniveau in het bloed verhoogd worden.

Er zijn verschillende progestagenen, maar dydrogesteron lijkt het meest op het lichaamseigen progesteron en heeft ook het meeste succes bij de behandeling van PMS, PPD ( postpartum depressie). In het St. Thomas Hospital in Londen bijvoorbeeld werd gevonden, dat bijna driekwart van alle vrouwen die met dydrogesteron was behandeld, volkomen genezen was of zóveel beter, dat ze gemakkelijk met de resterende verschijnselen konden leven.

De meeste vrouwen vonden dat vooral de psychische verschijnselen veel minder werden of verdwenen en bijna allen raakten waterretentie kwijt. In Frankrijk hebben Marvais- Jarvis en J.P. Bercovici, die dydrogesteron meer dan zes jaar hebben toegepast, geconstateerd dat 80 % van de vrouwen die ze voor PMS hadden behandeld, opvallend goed vooruitgegaan was. Dydrogesteron is alleen op recept verkrijgbaar in de vorm van tabletten, zodat bezoek aan de huisarts of gynaecoloog noodzakelijk is. Echter de in te stellen dosering moet worden bepaald door een deskundige op dit gebied.

Drs.E.W.Loendersloot en Prof. Haspels zijn helaas inmiddels overleden.

Tot nu toe zijn er weinig bijverschijnselen van dydrogesteron waargenomen. Ongeveer 5% van de vrouwen die in het St.Thomas Hospital behandeld werden, hadden een beetje last van misselijkheid, soms wat hoofdpijn, iets meer pijnlijkheid van de borsten, of voor het eerst optreden van die pijnlijkheid als zij het nog nooit hadden gehad. Een enkele maal had een vrouw last van kleine veranderingen in haar menstruele cyclus (onttrekkingsbloedingen). Verder zijn er nooit ernstige bijwerkingen waargenomen. Bij alle hormoontabletten bestaat altijd een beetje angst dat zij kanker zouden kunnen verwekken. Bij alle proeven die met dydrogesteron gedaan zijn, is echter geen enkele aanwijzing gevonden dat het een kankerverwekkend effect zou hebben.

PMS of PPD kan niet in het bloed opgespoord worden. Hormonen kunnen wel bekeken worden, maar geven geen diagnose. Een intakegesprek met de juiste vraagstelling en de duidelijkheid van de vrouw zelf, geeft deze diagnose wel.