Ontzwangeren

Je bent bevallen en denkt misschien dat je daarmee weer helemaal de oude bent. Maar wat valt dat tegen als je opeens vergeetachtig blijkt, er moeite mee hebt om je te concentreren, last hebt van duizelingen of hoofdpijn... Het hoort allemaal bij het 'ontzwangeren'. Eigenlijk is het vreemd dat er zo weinig wordt geschreven over de periode na de bevalling.

Ja, over zoiets als de verzorging en ontwikkeling van de baby is genoeg informatie te vinden, maar niet over hoe je je lichamelijk en geestelijk voelt na de geboorte van je kind.

Terwijl het volgens mij juist zo belangrijk is te weten dat je niet de enige bent die vergeetachtig is, er moeite mee heeft zich te concentreren, last heeft van duizelingen of behoorlijke hoofdpijn, om maar eens wat ongemakken te noemen, die zich vaak na de bevalling voordoen. Zes weken na de bevalling ga je naar de gynaecoloog voor de laatste controle. In die periode heeft de baarmoeder weer haar oorspronkelijke grootte gekregen, zijn als het goed is de hechtingen genezen en ben je hersteld van de zwangerschap en de bevalling. Tenminste, zo wordt er vaak gedacht. In werkelijkheid duurt de periode dat je je herstelt van de geboorte van je kind en de negen maanden daarvoor, veel langer. Want er is natuurlijk meer aan de hand dan het krimpen van de baarmoeder en het genezen van de hechtingen. En dan heb ik het niet alleen over de vaak zware nachten, over de dag dat de kraamverzorgster voor het laatst de deur achter zich dichttrekt en je je alleen met de baby moet redden of over het wennen aan de veranderende relatie met je partner en aan het moederschap. Ik heb het over al die gevoelens en lichamelijke ongemakken waar je maanden na de bevalling nog last van kunt hebben. Over gevoelens en ongemakken waar veel vrouwen niet zo snel met hun partner of met andere pas bevallen moeders over praten.

Juist omdat vrouwen niet vaak over de minder leuke kanten van de periode na de zwangerschap praten, is er voor dit onderwerp weinig aandacht in de medische wereld. Veel onderzoek is er niet naar gedaan. Ik vind het jammer, dat het geluk dat de baby met zich meebrengt, bij de meeste vrouwen wel eens plaatsmaakt voor ergernis, twijfels over het moeder zijn en ongerustheid over bepaalde klachten die ze hebben. Maar juist het feit dat iedere moeder wel één van de uitingen van het ontzwangeren herkent, maakt het hele verschijnsel lastig te begrijpen. Het is bijvoorbeeld nog steeds onduidelijk waarom de ene vrouw meer last heeft van de klachten na de bevalling dan de andere. En waarom het bij de ene vrouw 4 maanden duurt voordat ze lekker in haar vel zit en bij de andere ruim 1 jaar. Het lijkt erop dat het een combinatie is van factoren: het verloop van de zwangerschap en de bevalling, het al dan niet goed kunnen omgaan met veranderingen, het wel of niet hebben van vaste verwachtingen, de band met de familie en de relatie met de partner, het op elkaar kunnen inspelen. Er wordt weleens gezegd dat het ontzwangeren 9 maanden tot 1 jaar kan duren. Hoewel ik vind dat je daar niet vanuit moet gaan - iedere vrouw is immers anders - komt dit toch meer in de buurt van de werkelijkheid dan de 3 maanden die nog weleens wordt aangehouden. Waar deze periode van 3 maanden op gebaseerd is? Misschien speelt het mee dat de maatschappij het zich niet kan permitteren, dat vrouwen langer dan een maand of 3 uit de running zijn als ze een kind krijgen. Een zwangerschapsverlof duurt nu eenmaal maar 16 weken, daarna is het gros van de vrouwen weer aan het werk, of ze daar nu aan toe zijn of niet.

Klachten die voorkomen tijdens het ontzwangeren:

• Moeheid
• Hoofdpijn
• Vergeetachtigheid
• Huilerig /labiel
• Snel geïrriteerd zijn
• Duizeligheid
• Concentratieproblemen
• Geen zin hebben in seks/libidoverlies.

Deze wetenschap kan al een steun zijn voor de vele moeders die denken dat ze de enige zijn die zich na de bevalling niet lekker voelen. Met andere woorden: het is volstrekt normaal om het leven met een of meerdere kinderen niet altijd één groot feest te vinden.

Het is belangrijk om te weten dat als je labiel, moe, humeurig, enzovoort bent, dit niet altijd meteen een postnatale depressie is, integendeel.